Heb ik een vergunning nodig?
• Landbouwgebied: vergunning aan te vragen bij de gemeente (art. 35 veldwetboek). Gemeente vraagt (niet-bindend) advies bij Departement Landbouw en Visserij.

• Groene gewestplanbestemming (vb: natuur, bos, park, ….): natuurvergunning indien wijziging van vegetatie, kleine landschapselementen, reliëf of waterhuishouding.

• VEN (Vlaams Ecologisch Netwerk) : VEN-ontheffing op het verbod voor het wijzigen van vegetaties aan te vragen bij ANB (Agentschap voor Natuur en Bos)

• Gelegen in beschermd landschap: toelating te vragen bij Agentschap Onroerend Erfgoed

• Andere gewestplanbestemmingen (vb: woongebied, industriegebied,….) : geen vergunning vereist

Wil je weten in welke gewestplanbestemming je perceel gelegen is? Dit kan je opzoeken op www.geopunt.be of vraag dit na bij het bosgroepsecretariaat.

Meer gedetailleerde info vind je ook hier.

Welke financieringsmogelijkheden zijn er?

Meer info vind je hier.

Wil je ook graag een perceel bebossen? Meer info en ondersteuning bij de bosgroep!

Er zijn subsidies voor bebossing (nieuw bos) en herbebossing (na eindkap op het perceel) van een bos met inheemse soorten. Er worden geen vaste plantverbanden en stamtallen meer opgelegd. Zowel klassieke beplantingen waarbij het terrein gelijkmatig beplant wordt als groepenaanplant met tussenin natuurlijke verjonging (QD-methode) of nog andere varianten zijn toegelaten. De subsidie voor herbebossing bedraagt 3000 euro/ha. Voor bebossing is dat 3500 euro/ha. Als plantgoed van aanbevolen herkomst gebruikt wordt, wordt het subsidiebedrag verhoogd met toepassing van de volgende formule: (aantal planten van aanbevolen herkomst/aantal planten) x aantal hectare x 250 euro. De subsidie voor individuele wildbescherming bedraagt 0,45 euro voor herbebossing en 0,65 euro voor bebossing per apart beschermingsstuk, deze voor collectieve wildbescherming bedraagt 235 euro per 100 m raster voor herbebossing of 350 euro per 100 m voor bebossing. Wie voor een zuivere natuurlijke verjonging opteert kan wel nog de subsidie voor wildbescherming aanvragen. Bij bebossing van landbouwgrond bestaat er ook nog een onderhoudssubsidies en inkomenscompensatie.Er zijn wel enkele voorwaarden, waaronder: • De te bebossen oppervlakte bedraagt minimaal 0,50 ha. Deze oppervlakte kan bestaan uit ruimtelijk gescheiden deeloppervlaktes van minimaal 0,1ha, vermits die binnen een straal van één kilometer van elkaar liggen. • De herbebossing gebeurt met inheemse soorten. Alle soorten dienen standplaatsgeschikt te zijn (zie ). • De herbebossing bestaat uit minimaal twee boom- of struiksoorten, en vanaf één hectare minimaal drie soorten, die elk minimaal 10% van het plantaantal innemen. • De herbebossing is, in voorkomend geval, in overeenstemming met het beheerplan, de kapmachtiging, het natuurrichtplan en het managementplan Natura 2000. Veel boseigenaars zien op tegen de administratieve rompslomp, maar het Agentschap voor Natuur en Bos en de bosgroepen staan hen graag met raad en daad bij. Voor meer informatie kijk op: https://www.natuurenbos.be/bebossing en https://www.natuurenbos.be/herbebossing

Een beheerplan maakt duidelijk wat een eigenaar wil doen met zijn eigendom, dit kan gaan over natuur, bos, grasland, water, bermen, kleine landschapselementen… Dit biedt een toekomstperspectief voor 24 jaar waarin alle beheermaatregelen die opgenomen zijn in het beheerplan vergund zijn en zo de administratie aanzienlijk verminderen gedurende de beheerplanperiode. Het opmaken van een beheerplan is niet verplicht maar biedt wel extra subsidiemogelijkheden, zowel beheer- als projectsubsidies, en fiscale voordelen.

Een beheerplan kan zowel individueel als gezamenlijk opgemaakt worden. Bosgroep coördineert de opmaak van gezamenlijke beheerplannen, waarbij de beheervrijheid van elke individuele beheerder centraal staat. Het is mogelijk om te kiezen uit vier types beheerplannen, overeenkomstig jouw ambitie tot het realiseren van natuurwaarden. Bij vragen hierover of interesse in de opmaak van een beheerplan aarzel niet om contact op te nemen met je bosgroep, zij kunnen je helpen met al je vragen hierover.

Je vindt ook alvast veel info in de brochures "Wegwijs in het beheerplan" en "Een natuurbeheerplan, iets voor mij?"

Bossen wordt volgens het Bosdecreet van 13 juni 1990 (Art. 3) als volgt gedefinieerd: “grondoppervlakten waarvan de bomen en de houtachtige struikvegetaties het belangrijkste bestanddeel uitmaken, waartoe een eigen fauna en flora behoren en die één of meer functies vervullen.” Of een met bomen begroeide oppervlakte aan deze definitie beantwoordt, hangt met andere woorden niet af van de ruimtelijk bestemming of de oppervlakte.

In de praktijk wordt vooral gekeken of er bosfauna en -flora aanwezig zijn en gaan we ervan uit dat als een strook bomen minstens 3 rijen breed is, het over een bos gaat. Bestaat de strook bomen slechts uit 2 rijen, dan is het geen bos en kan het kappen ervan onder de omgevingsvergunning voor stedenbouwkundige handelingen en de omgevingsvergunnning voor vegetatiewijzing(en) vallen. Daarnaast hanteert Natuur en Bos het criterium van de ‘bedekkingsgraad’. Dit is de verhouding van de totale oppervlakte van alle kroonprojecties ten opzichte van de totale bosoppervlakte. Als die die groter is dan 50%, dan spreken we van een bos. Twijfelgevallen worden door Natuur en Bos zelf beoordeeld.

Klik hier voor meer informatie.

Wat is geen bos?

1. de fruitboomgaarden en fruitaanplantingen;
2. de tuinen, plantsoenen en parken;
3.  de lijnbeplantingen en houtkanten, onder meer langs wegen, rivieren en kanalen;
4. de boom- en sierstruikkwekerijen en arboreta die buiten het bos zijn gelegen;
5. de sierbeplantingen;
6. de aanplantingen met naaldbomen die uitsluitend bestemd zijn voor de verkoop als kerstboom. Een aanplanting wordt geacht niet langer aan deze voorwaarde te voldoen wanneer de gemiddelde hoogte van het bestand 4 meter heeft bereikt;
7. alle tijdelijke aanplantingen met houtachtige gewassen in uitvoering van de verordeningen van de Europese Gemeenschap voor wat betreft het uit productie nemen van bouwland.
8. de wissenteelt waarvan de bovengrondse massa periodiek tot maximaal drie jaar na de aanplanting of na de vorige oogst, in zijn totaliteit wordt geoogst.
9. systemen voor grondgebruik waarbij de teelt van bomen wordt gecombineerd met landbouw op dezelfde grond, toegepast op een perceel landbouwgrond als vermeld in artikel 2, 12°, van het decreet van 22 december 2006 houdende inrichting van een gemeenschappelijke identificatie van landbouwer, exploitatie en landbouwgrond in het kader van het meststoffenbeleid en het landbouwbeleid en waarvan de aanmelding via de verzamelaanvraag en het aanplanten van de bomen gebeurde na het inwerking treden van het decreet van 20 april 2012 houdende diverse bepalingen inzake leefmilieu en natuur.

Het natuurlijk verspreidingsgebied van een soort is het gebied waar de soort van nature voorkomt en niet werd ingevoerd door de mens. Op basis van het natuurlijk verspreidingsgebied kunnen de soorten voor Vlaanderen worden ingedeeld in inheemse en uitheemse soorten (= exoten). Autochtoon of “oorspronkelijk inheems” is plantmateriaal dat zich sinds zijn spontane vestiging na de ijstijd altijd slechts ter plekke heeft verjongd, of kunstmatig verjongd is met strikt lokaal oorspronkelijk materiaal (definitie van Heybroek, 1992). Merk op dat autochtoon een strikter begrip is dan inheems. Een jonge Zomereik uit Oost-Europa die bij ons geplant wordt, behoort tot een inheemse soort, maar is zeker geen autochtoon plantmateriaal. Recent werd het label Plant van Hier gelanceerd. Het beoogt het op de markt brengen en promoten van autochtoon plantgoed. Alle plantsoen dat het officieel geregistreerde label ‘Plant van Hier’ draagt, behoort tot de aanbevolen herkomsten. Meer hierover lezen kan op www.plantvanhier.be. De website maakt duidelijk waar deze planten te koop zijn en biedt heel wat plant- en onderhoudstips.

Zowel in openbare als private bossen gelden strikte regels voor het kappen van bomen. Kappingen die zijn opgenomen in een goedgekeurd beheerplan mogen onmiddellijk worden uitgevoerd en zijn niet meldingsplichtig. Let wel op als je afwijkt van deze beheerplanning, dan is het aangewezen om vooraf na te gaan of je geen officiële afwijking nodig hebt.

Voor alle andere kappingen die worden uitgevoerd om een bos te beheren en die niet leiden tot ontbossing, moet een machtiging worden gevraagd aan Natuur en Bos. Dit geldt ook voor het kappen van schaarhout (? Bedoelt men hakhout?), struiken en dode bomen op stam, gevallen bomen (vb. van windschade) en zelfs van Amerikaanse vogelkers.
Een zeer dringende kapping om veiligheidsredenen kan gebeuren zonder machtiging, bijvoorbeeld als bomen dreigen te vallen en zo meer schade wordt veroorzaakt. Voorwaarde is wel dat dit – samen met een motivering – ten laatste 24 uur na de kapping schriftelijk wordt gemeld aan Natuur en Bos.

Bij een kapping om sanitaire redenen moet dit – samen met de motivering – minstens 14 dagen voor het uitvoeren van de kapping schriftelijk aan Natuur en Bos worden meegedeeld. ‘Sanitaire redenen’ betekent: om verdere aantasting door ziekte te voorkomen.
Bij kappingen om veiligheidsredenen en sanitaire kappingen moet de bosbeheerder binnen de zes maanden na de kapping een voorstel van herstelmaatregelen ter goedkeuring aan het Agentschap voorleggen.

Voor het kappen van een boom die niet in een bos staat, is een omgevingsvergunning voor stedenbouwkundige handelingen nodig indien de boom een omtrek van minstens 1 meter heeft op 1 meter boven de grond – het zogenaamde maaiveld. Deze vergunning is aan te vragen bij de gemeente, die dit dan verder opvolgt.

Soms is een vergunning niet nodig. Dit is bijvoorbeeld het geval als de boom op een perceel staat in een agrarisch, woon- of industriegebied in de ruime zin (niet woonparkgebied) en tegelijk binnen de 15 meter rond een vergund gebouw en tegelijk op een huiskavel, vergunde (landbouw)bedrijfswoning of (landbouwbedrijfs)gebouwen (maar niet op de grens met het openbaar domein).
Veel gemeenten hebben echter hun eigen regels voor het kappen van bomen op huiskavels, met een eventuele verstrenging. Bij twijfel neem je best contact op met de gemeente. Ook bij dringende of acute kappingen zijn uitzonderingen mogelijk (met de toestemming van Natuur en bos of enkel door melding aan het Agentschap).

Bomen kappen in bepaalde gebieden en zones waarbij bos verdwijnt (ontbossing) en er een andere bestemming of gebruik aan de grond gegeven wordt, volgt een specifieke regeling.x

Bij overhangende takken en wortels vraagt men best aan de eigenaar om de takken weg te snoeien tot op de grens. Dit moet hij zelf doen, tenzij hij de toestemming geeft aan zijn buur om zelf aan de slag te gaan. Gaat de buur op eigen houtje aan het werk, dan loopt hij het risico dat hem een schadeloosstelling wordt gevraagd. Indien de eigenaar weigert de takken of wortels te snoeien, kan men zich wenden tot de vrederechter. (Burgerlijk Wetboek Art. 3.134)

Een ontbossing is het rooien van een bos met de bedoeling aan de grond een ander gebruik te geven. Ontbossing is verboden. Uitzonderingen op deze regel zijn slechts in bepaalde gevallen mogelijk. Zo kan een ontbossing enkel toegestaan worden in woon- of industriegebied of daarmee gelijkgestelde gebieden, of voor werken van algemeen belang. De te ontbossen oppervlakte dient gecompenseerd te worden, hetzij door het betalen van een bosbehoudsbijdrage, hetzij door het uitvoeren van een compenserende bebossing, of door een combinatie van beide maatregelen. Voor de ontbossing is een stedenbouwkundige vergunning nodig. Bij zijn aanvraag voegt de aanvrager een compensatievoorstel waarin hij duidelijk aangeeft welke oppervlakte ontbost zal worden en op welke wijze dit gecompenseerd zal worden. Het Agentschap voor Natuur en Bos dient zowel advies te geven over de ontbossing als over de voorgestelde compensatiemaatregel. Buiten de woon- en industriegebieden kan ontbossing enkel toegestaan worden na ontheffing van het verbod op ontbossing door de bevoegde minister. Deze ontheffing ontslaat de boseigenaar niet van de compensatieplicht. Ook na deze ontheffing moet een stedenbouwkundige vergunning worden aangevraagd vooraleer met de ontbossing kan gestart worden.

Het gaat in de praktijk om de periode van 1 april tot 30 juni, of het broedseizoen. Tijdens deze periode mag men geen bomen of struiken kappen, hout verzagen in het bos of grote bomen uit het bos slepen. Ook het uit het bos halen van verzaagde stukken brandhout wordt best beperkt, zeker in kwetsbare gedeelten van het bos.

De Vlaamse overheid heeft voor alle bossen (zowel openbaar als privé) in Vlaanderen een polis burgerlijke aansprakelijkheid afgesloten via Ethias. Bosbeheerders kunnen terugvallen op deze polis als ze aansprakelijk worden gesteld voor schade aan recreanten ten gevolge van het toegankelijk zijn van hun boseigendommen. De polis burgerlijke aansprakelijkheid kan enkel worden ingeroepen wanneer de recreant de toegankelijkheidsregels van het betreffende gebied heeft opgevolgd. Met deze verzekering wil het Agentschap voor Natuur en Bos eigenaars van bossen en natuurreservaten ondersteunen bij het toegankelijk stellen van hun eigendommen (meer informatie: https://www.natuurenbos.be/verzekering_ANB). In alle andere gevallen dekt de familiale verzekering van een boseigenaar de schade die wordt aangericht door bomen uit zijn bos. Hij vraagt dit best na bij zijn verzekeraar, zodat hij op eigen initiatief eventueel een extra verzekering kan afsluiten.

Gebruik bij het zaagwerk steeds veiligheidskledij: een helm met gehoor- en gezichtsbescherming, een zaagbroek, schoenen met stalen tippen, stevige handschoenen. Een ongeval is snel gebeurd en het kan jou ook overkomen! Een paar € 100 aankoopkosten wegen niet op tegen een levenslange verminking! Veilig werken in het bos is dus belangrijk. Vraag bij je Bosgroep naar kortingen bij de aankoop van beschermingskledij.

Zaagbroek

Een kettingzaag draait met een snelheid van 70 km/uur. Als de tanden van de ketting een onbeschermd lichaamsdeel raken, zijn de gevolgen ernstig. Bij ongevallen met kettingzagen worden meestal de benen geraakt, daarom is het dragen van een zaagbroek een must. Die is opgebouwd uit verschillende lagen vezels die het tandwiel laten vastlopen wanneer de kettingzaag in aanraking komt met de broek. Er zijn 3 types zaagbroeken: A, B en C. Bij type A loopt de beschermlaag door tot aan de buitenkant van de linkerbroekspijp en de binnenkant van de rechterbroekspijp. Dit type biedt voldoende bescherming en heeft het hoogste draagcomfort. Bij type B en C loopt de beschermlaag verder door, wat het draagcomfort vermindert. Heb je een lang zaagblad, kies dan wel voor een broek van een zwaarder type. De juiste maat kiezen is van belang: een te ruime broek zal sneller ‘omdraaien’ als de motorzaag de broek raakt. Kies ook voor een broek met versterkt kruis of stretchstof. En let op het CE-label, zo weet je zeker dat de broek beantwoordt aan de strenge EU-normen. Volg de wasvoorschriften strikt op zodat je broek nog lang zijn beschermende functie kan houden.

Valhelm

Bij het vellen van grote én kleine bomen is een helm sterk aangeraden. Ingedroogde en dode takken vallen soms eerder dan de boom zelf. Ook bij het knotten van bomen kan er al eens een tak richting hoofd zwiepen. Vervang de helm regelmatig want het plastiek kan na een tijd broos worden door blootstelling aan UV-stralen. De meeste helmen zijn tegenwoordig uitgerust met een UV-indicator: wanneer die wit uitslaat, is de helm toe aan vervanging. Maar het gevaar komt niet altijd van boven. Rondvliegende houtvezels, zwiepende takken of wegspringende steentjes kunnen in het gezicht gekatapulteerd worden. Een vizier kan hier een oplossing voor bieden. Als je helemaal zeker wil zijn, kies dan voor een combinatie met een aanslagvrije veiligheidsbril.

Gehoorbescherming

Een kettingzaag produceert zo’n 115 dB. Blootstelling aan 90 dB zorgt al na 3 uur voor blijvende gehoorschade. Kneedbare oordoppen vormen al een zekere bescherming, maar beter zijn losse of aan de helm bevestigde oorkappen die over de oren gaan. Of kies voor op maat gemaakte oordoppen!

Elke eigenaar moet zich aan de boswetgeving houden. Als derden in zijn bos onrechtmatig bomen kappen, blijft hij verantwoordelijk. Hij kan zich van de verantwoordelijkheid ontdoen door de diefstal aan te geven bij de politie en een PV tegen onbekenden te laten opstellen. Als er hout verdwenen is, kan hij dat ook aangeven bij de politie.

Er geldt een principiële toegankelijkheid: een wandelaar heeft het recht om op een bosweg – een al dan niet verhard pad waarop twee voetgangers naast elkaar kunnen stappen – te wandelen, of het nu om een private of een officiële weg gaat. Onder voetgangers wordt verstaan: wandelaars, joggers, langlaufers, fietsers jonger dan 9 jaar en rolstoelgebruikers. Een boseigenaar kan zijn bos ontoegankelijk maken door het plaatsen van het juiste signalisatiebord (V.14, te verkrijgen bij uw bosgroep). Privéboseigenaars moeten geen verantwoording afleggen aan derden of aan de overheid wanneer ze dit bord willen gebruiken. De kosten voor het plaatsen van dit bord zijn voor de boseigenaar. Een eenvoudig bordje met ‘private eigendom’ of ‘verboden toegang’ volstaat niet. De overheid spoort privéboseigenaars zoveel mogelijk aan om dit bord niet te gebruiken en te komen tot een oplossing die voor alle partijen aanvaardbaar is. Zo voorziet de overheid subsidies om openstelling van privébossen en erkende natuurreservaten te stimuleren voor de eigenaars.

Het is in alle privébossen verboden om zonder toestemming van de eigenaar én machtiging van het bosbeheer: 1. keten, loodsen of andere constructies en verblijfsgelegenheden op te richten of tenten en woonwagens (al dan niet op wielen) te plaatsen, met uitzondering van die welke vereist zijn voor het beheer en de bewaking van de bossen en voor de veiligheid en het welzijn van de personen die op rechtmatige wijze in het bos aanwezig zijn 2. reclame aan de bomen te bevestigen, reclameborden te plaatsen en onverschillig welk ander middel van commerciële reclame te gebruiken 3. de rust in het bos en van de bezoekers op welke wijze ook te verstoren 4. resten, vuilnis en (tuin)afval achter te laten buiten de daartoe ter beschikking gestelde verzamelplaatsen, met uitzondering van houtafval en boomschors die achterblijven na een toegestane exploitatie 5. bomen te beschadigen, planten weg te nemen, uit te rukken of af te snijden, tenzij als beheermaatregel 6. onverschillig welk voorwerp dat tot de uitrusting van het bos behoort te vernielen, te beschadigen, te verplaatsen en te misbruiken 7. prikkeldraad aan te brengen en/of in stand te houden in en rond de bossen, tenzij anders bepaald in het beheersplan 8. het strooisel te verwijderen 9. dieren te houden binnen omheiningen, met uitzondering van vee in bestaande graasweiden met aanplantingen van bomen op grote plantafstand. De omvorming van bestaande bossen tot graasweide wordt gelijkgesteld met ontbossing.

(situatie 2014) In alle bossen, zowel privé als openbaar, is het zonder toestemming van de eigenaar of beheerder én zonder machtiging van het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB), verboden om keten, loodsen en alle andere constructies en verblijfsgelegenheden op te richten en tenten en woonwagens, al dan niet op wielen, te plaatsen. Uitzondering hierop vormen constructies die opgenomen zijn in een goedgekeurd beheerplan of vereist zijn voor het beheer en de bewaking van de bossen en voor de veiligheid en het welzijn van de personen die op rechtmatige wijze in het bos aanwezig zijn. Naast het Bosdecreet moet je ook rekening houden met de wetgeving inzake ruimtelijke ordening. Deze stelt dat voor het optrekken, plaatsen, afbreken, herbouwen, verbouwen en uitbreiden van een constructie of het functioneel samenbrengen van materialen waardoor een constructie ontstaat, een stedenbouwkundige vergunning vereist is. Dit onderlijnt het belang van het opnemen van alle geplande handelingen in het bosbeheerplan. Het kan u veel administratieve rompslomp besparen. Concreet moet een stedenbouwkundige vergunning aangevraagd worden: – voor alle handelingen die niet in het goedgekeurde beheerplan opgenomen zijn – voor alle handelingen die wel in het goedgekeurde beheerplan opgenomen zijn, maar gepaard gaan met ontbossing en/of de oprichting van constructies groter dan 40 m² De gemotiveerde aanvraag dient u in bij de gemeente. Voor alle aanvragen in bossen, vraagt de stedenbouwkundige dienst van de gemeente steeds het advies van het ANB. Wordt de stedenbouwkundige vergunning afgeleverd, eventueel onder voorwaarden, dan geldt dit advies tevens als machtiging. U hoeft dan geen machtiging meer te vragen bij het ANB. Wat met een (weekend)huis(je) in het bos dat als woonverblijf dienst kan doen? Met de introductie van de wetgeving op de ruimtelijke ordening in 1962 en de gewestplannen in de jaren 1970 werd ons grondgebied geordend en ingedeeld in bestemmingscategorieën. Iedere lap grond had voortaan een bepaalde bestemming (bv. ‘woongebied’, ‘agrarisch gebied’, ‘bosgebied’) met hieraan gekoppeld bestemmingsvoorschriften. Hierin staat duidelijk beschreven wat wel en niet mag binnen de bestemming of dus op het betreffende stuk grond. Een groot aandeel van de bestaande bossen kwam in de bestemming ‘bosgebied’ terecht. Deze categorie wordt omschreven als ‘beboste of te bebossen gebieden, bestemd voor het bosbedrijf waarin gebouwen noodzakelijk voor de exploitatie van -en het toezicht op de bossen, toegelaten zijn, evenals jagers- en vissershutten, op voorwaarde dat deze niet kunnen gebruikt worden als woonverblijf, al ware het maar tijdelijk’. Kunnen en worden ze toch als woonverblijf gebruikt, dus al dan niet tijdelijk bewoond, dan zijn deze gebouwen en constructies in feite illegaal. Onder ‘gebouwen’ verstaat men hier uiteraard geen woningen maar constructies die nodig zijn voor het bosbedrijf zoals een schuilplaats voor de werkopzichter of een bergplaats voor materieel. Men moet er bovendien de noodzaak van kunnen aantonen en slechts voor aanzienlijke bosbestanden zullen dergelijke constructies aanvaard worden. Toch treffen we vaak woningen aan in het bos. Enerzijds komt dit omdat heel wat van de bestaande bossen niet opgenomen werden in een ‘groene’ bestemming zoals bijvoorbeeld bos-, park-, natuur- of buffergebied. Omwille van de veelzijdige functies die aan bossen toegekend worden (houtproductie, bescherming van het milieu, landschapselement, sociaal en recreatieve rol, …), werden bossen ook opgenomen in ‘recreatiegebied’ en ‘agrarische gebied’ en ook minder voor de hand liggende bestemmingen zoals ‘woongebied’ en ‘industriegebied’. In deze laatste twee categorieën zijn woningen toegelaten. Meer nog, er mag zelfs ontbost worden met het oog op de realisatie van de bestemming (het bouwen van een huis of bedrijfsgebouw). De ontbossing kan alleen maar uitgevoerd worden als een stedenbouwkundige vergunning afgeleverd wordt en als het gekapte bos gecompenseerd wordt. Dit kan in natura, financieel of door een combinatie van beiden. Anderzijds was Vlaanderen geen onbebouwd land meer toen de wetgeving op de ruimtelijke ordening in voege trad. Constructies opgetrokken vóór de invoegetreding van de wet ruimtelijke ordening (april 1962), worden geacht vergund te zijn. Aan de eigenaar om dit aan te tonen. Constructies opgetrokken na deze datum maar vóór de inwerkingtreding van het eerste gewestplan (1970), worden ook vermoed vergund te zijn. Woningen en permanente bewoning in bossen kunnen dus perfect legaal zijn. Een bijzonder probleem in bossen zijn de permanent bewoonde weekendverblijven. Heel wat van die huisjes worden bewoond en dus als (tijdelijke) woning gebruikt. Dit is niet alleen in strijd met het Bosdecreet, maar vaak ook met de wetgeving op de ruimtelijke ordening. Weekendverblijven horen thuis in de bestemmingscategorie ‘gebied voor verblijfsrecreatie’. Zoals hierboven besproken, kunnen ook bossen in deze bestemming gelegen zijn. Een weekendhuisje is er legaal, zolang het niet permanent bewoond wordt. En laat dit laatste nu net het probleem zijn. Voor constructies kleiner dan 300 m² en niet gelegen in de bestemming natuurgebied met wetenschappelijke waarde of natuurreservaat (waartoe ook waardevolle bossen horen) wordt momenteel een planologische oplossing gezocht. De huidige permanente bewoners genieten voorlopig een persoonlijk tijdelijk woonrecht. Dit woonrecht eindigt met de definitieve inwerkingtreding van het bestemmingsplan dat een planologische oplossing biedt of, als er geen dergelijke oplossing komt, tot 31 december 2029. (auteur: Ledene Liselot en Inverde)